Where We Gonna Go?

امروز یاد دوران بچگی افتادم . یادمه سر اینکه توپ که هممون پول گذاشته بودیم خریده بودم دعوامون می شد .که شبا پیش کی بمونه که فردا دوباره باهاش بازی کنیم . یادمه قرار گذاشتیم نوبتی نگه داریم و اگه چیزیش شد نوشو بخریم . جالب بود همون هم می خواستیم اولین نفر لیست باشیم . با اینکه تو میدون فوتبال رقیب سرسخت بودیم و شاید هم خشن اما بیرون واسه هم ساندیس نوشابه می گرفتیم . دور هم بودن چه صفایی داشت

الان بزرگ شدیم . گرگ نبودیم شدیم . حسود نبودیم شدیم . بی وفا نبودیم شدیم . یادمون رفته اینایی که الان روبروشون ایستادیم داداش های بچگی خودموند . باورم نمی شه که وقتی الان دعوای دوتا کوچولو رو سر توپی می بینم برام مسخره میاد اما تنش های خودمون واسم عادی . دلم میگیره از این همه نفاق از این همه دوری . ما ها در حالی که پیش همیم ولی از هم خیلی دور شدیم .همیشه دنبال یه چیز مشترک بین هم دیگه می گردیم و پیداش نمی کنیم و این چرای بزرگ منه

این پستم شد حکایت درد بود و گفته های تلخ . امیدوارم دیگه از این پست ها نذارم

یه معذرت خواهی بدهکارم به همه ی اونایی که »ناخواسته« دلشون و شکستم . گرچه الان دیگه خیلی دیره